کتیبه‌ای به خط میخی

خط ِمیخی به آن دسته از خطوط (دبیره‌ ها) گفته می‌شود که نمادهایی شبیه میخ دارند . خطوط میخی گونه‌های گوناگونی دارند که برای نوشتن زبانهای گوناگون به کار می‌روند . از گونه‌های خط میخی می‌توان به میخی سومری، اکدی، ایلامی، اوگاریتی اشاره کرد و هم چنین خط میخی هخامنشی که برای نوشتن پارسی باستانی به کار می‌رفته ‌است. همه خطوط میخی که تا کنون رمزگشایی شده‌اند از چپ به راست نوشته می‌شوند. این خط که برخی باور دارند پایة اندیشه‌نگار دارد، در همه کشورهای آسیای غربی به کار می‌رفته‌است. پژوهشگران، سومریان را سازندة خط میخی می‌دانند. به گمان فراوان خطِ میخیِ هَخامنشی توسط داریوشِ بزرگ ساخته شده است. این گونه خطِ میخی که دارای ۵۰ نشانه است. آخِرین گونة خطِ میخی ‌است که در سدة ششم پیش از زایش مسیح ساخته شده است. این خط برای نوشتن نوشته‌ (کتیبه)های هخامنشی به کار رفته است. خطِ میخیِ هَخامنشی، خطی نیمه الفبایی، نیمه هجایی است افزون بر ۸ نشانه (ایدئوگرام) که برای واژگان پر کاربرد مانند شاه، کشور و اهورامزدا به کار می‌روند. این خط از ساده‌ترین خطوطِ میخی است. تنها خط میخی اوگاریتی است که از آن ساده‌تر است و سَد در سَد الفبایی است. این خط هم اکنون در استاندارد (Unicode (۴٫۱ پذیرفته شده و بازه‌ای به آن ویژه شده است.